Νέο «δώρο» ετοιμάζει η κυβέρνηση για τους τραπεζίτες και τις εισπρακτικές εταιρείες και μάλιστα με το πρόσχημα της… στεγαστικής πολιτικής.
Μιας στεγαστικής πολιτικής που δεν γίνεται με σχεδιασμό, κίνητρα και παροχές για νέα ακίνητα, αλλά «με τα σπίτια των άλλων» -των κόκκινων δανειοληπτών που είδαν τα σπίτια τους να βγαίνουν σε πλειστηριασμό, αλλά και τα σπίτια όλων των υπολοίπων, που θα δουν τις αξίες να πιέζονται από τα ακίνητα που αγόρασαν κοψοχρονιά οι τράπεζες και τώρα ετοιμάζονται να τα μοσχοπουλήσουν στην αγορά με κυβερνητικές ευλογίες.
Ο λόγος για πάνω από 20.000 ακίνητα τα οποία οι τράπεζες και οι εισπρακτικές έβγαλαν σε πλειστηριασμό, επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν μέσα στην κρίση να εξοφλήσουν τα δάνεια που είχαν πάρει, αλλά τα αγόρασαν οι ίδιες και μάλιστα πάμφθηνα.
Τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες (servicers) πιέζουν την κυβέρνηση να διευκολύνει την πώληση των ακινήτων αυτών, με βασικό αίτημα να τις απαλλάξει από την υποχρέωση να τακτοποιήσουν πολεοδομικά τα ακίνητα, όπως προβλέπει ο νόμος.
Με την πώληση των ακινήτων αυτών, τράπεζες και εισπρακτικές θα εισπράξουν πολύ περισσότερα από όσα «πλήρωσαν», διότι τα αγόρασαν σε σκοτωμένες τιμές, αφού υπήρχαν πολλά αντικίνητρα για τη συμμετοχή τρίτων στους πλειστηριασμούς.
Επιπλέον, για την αγορά των ακινήτων αυτών, οι τράπεζες θα δώσουν νέα στεγαστικά δάνεια από τα οποία θα εισπράττουν τόκους και προμήθειες ώστε να διατηρήσουν την κερδοφορία τους.
Πρόκειται για πραγματικό «δώρο» στις τράπεζες, γιατί χωρίς τα έσοδα αυτά δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν την κερδοφορία τους, τώρα που τα επιτόκια πέφτουν και μειώνονται τα εύκολα και χωρίς ρίσκο κέρδη των τελευταίων ετών. Η κερδοφορία των τραπεζών τα τελευταία χρόνια βασίστηκε στο ότι «παρκάριζαν» σε ειδικές υψηλότοκες καταθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα χρήματα των καταθέσεων για τα οποία οι ίδιες πλήρωναν σχεδόν μηδενικά επιτόκια στους καταθέτες.
Από την άλλη πλευρά, τα ακίνητα τα απέκτησαν σε χαμηλές τιμές, επειδή υπήρχαν αντικίνητρα και στρεβλώσεις συμμετοχής στους πλειστηριασμούς με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να είναι περιορισμένο. Οι πλειστηριασμοί έβγαιναν άγονοι, το τίμημα έπεφτε και στο τέλος εμφανίζονταν οι ίδιες οι τράπεζες και οι servicers που έβγαλαν το ακίνητο σε πλειστηριασμό για να το αγοράσουν.
Το πρόβλημα είναι ότι η απουσία ενδιαφέροντος οφείλεται κυρίως στο ότι οι άλλοι πιθανοί αγοραστές δεν είχαν εικόνα των ακινήτων, ενώ μετρούσαν αρνητικά και το αντικίνητρο της τακτοποίησης των πολεοδομικών εκκρεμοτήτων που θα είχαν, από την οποία όμως οι τράπεζες και οι εισπρακτικές θα απαλλαχθούν εκ των υστέρων.
Είναι δηλαδή και θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού των τραπεζών και των εισπρακτικών απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο πολίτη θα ήθελε να «χτυπήσει» ένα ακίνητο σε πλειστηριασμό είτε για δική του χρήση είτε για μεταπώληση.
Η τιμή στον πλειστηριασμό έπεφτε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος ακριβώς λόγω πολεοδομίας, αλλά τώρα οι τράπεζες και οι εισπρακτικές παίρνουν «πολεοδομικό μπόνους».
Επίσης, επειδή κατά κανόνα οι καταχρεωμένοι κόκκινοι δανειολήπτες δεν είχαν τα μέσα να προσφύγουν δικαστικά και με πραγματογνωμοσύνες για να ανεβάσουν την αξία των ακινήτων στον πλειστηριασμό, οι τελευταίοι έβγαιναν άγονοι 2 και τρεις φορές, με αποτέλεσμα η τιμή εκκίνησης να πέφτει και στο 65% της αξίας. Όσο χαμηλότερη η αξία, όμως, τόσο χαμηλότερο και το μέρος της οφειλής που διαγράφεται για τον οφειλέτη.
Οι δε τράπεζες δεν έχουν πραγματικό κόστος, αφού το τίμημα κατά το μεγαλύτερο μέρος έμπαινε πάλι στην τσέπη τους, εκτός από ένα 25% που παίρνει το δημόσιο και ένα 10% που πάει σε πιθανούς άλλους πιστωτές.
Στην αγορά μάλιστα οργιάζουν οι φήμες για εσωτερική πληροφόρηση και κυκλώματα με «κοράκια» και μεσίτες που επιλέγουν ακίνητα ενδιαφέροντος, για άρνηση των τραπεζών και των εισπρακτικών να κάνουν ρυθμίσεις, αλλά να να οδηγούν σε πλειστηριασμό κάποια ακίνητα – φιλέτα και διάφορα άλλα παρατράγουδα, τα οποία ουδείς ελέγχει.
Όλο το κύκλωμα που διαχειρίζεται τα κόκκινα δάνεια είναι στο απυρόβλητο και κινείται χωρίς διαφάνεια, με ελάχιστους ελέγχους και με ένα νομικό πλαίσιο το οποίο άλλαξε επί μνημονίων με βασικό στόχο να διευκολύνει τους πλειστηριασμούς και να περιορίσει το νομικό οπλοστάσιο των πολιτών απέναντι στην αυθαιρεσία τραπεζών, εισπρακτικών και των «κορακιών» που αγόρασαν τα δάνεια κοψοχρονιά.
Το πολεοδομικό δεν είναι το μόνο κυβερνητικό «δώρο» σε τράπεζες και εισπρακτικές.
Η κυβέρνηση εξετάζει θετικά και άλλα αιτήματά τους που έχουν να κάνουν με την επιτάχυνση και την διευκόλυνση των πλειστηριασμών και τον περιορισμό των νομικών δικαιωμάτων που έχουν οι πολίτες για να υποβάλουν αιτήσεις ανακοπής των πλειστηριασμών.
Η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος διακινώντας με ανεπίσημες ενημερώσεις την άποψη ότι εφόσον οι τράπεζες και εισπρακτικές διευκολυνθούν για να πουλήσουν τα ακίνητα των πλειστηριασμών, θα αυξηθεί η προσφορά στην κτηματαγορά και έτσι θα υποχωρήσουν οι τιμές των ακινήτων αλλά και των ενοικίων.
Το ίδιο κάνει και η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία συμμετέχει στις διαβουλεύσεις.
Είναι αμφίβολο ότι η πώληση των ακινήτων αυτών θα συμβάλει όντως στην υποχώρηση των τιμών των ακινήτων, αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό, θα πρόκειται για μια σχεδιασμένη στρέβλωση της αγοράς, η οποία θα παράγει μεγάλα, εύκολα και χωρίς ρίσκο κέρδη για τις τράπεζες (όπως έχουν καλομάθει τα τελευταία χρόνια), σε βάρος όλων των ιδιοκτητών ακινήτων, οι οποίοι θα δουν την αξία της περιουσίας τους να υποχωρεί.
Ο λόγος είναι, προφανώς, ότι το οικιστικό πρόβλημα δεν σχετίζεται με τους πλειστηριασμούς, όπου έχασαν τα σπίτια τους δεκάδες χιλιάδες κόκκινοι δανειολήπτες, αλλά με την απουσία στεγαστικής πολιτικής η οποία θα έπρεπε να δημιουργήσει νέο οικιστικό απόθεμα, με κίνητρα και διευκολύνσεις για νέους ανθρώπους, νέα ζευγάρια, με κοινωνικό και οικονομικό σχεδιασμό, όπως γίνεται σε σοβαρές χώρες.
Αντ΄ αυτού, όμως, η κυβέρνηση κάνει δήθεν στεγαστική πολιτική «με τα σπίτια των άλλων» -των δεκάδων χιλιάδων δανειοληπτών που γονάτισαν στην κρίση- όπως και οι τράπεζες που συνήθισαν σε τεράστια κέρδη και μπόνους εκατομμυρίων «με τα λεφτά των άλλων».
.jpg){kind=avatar}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου