Ο Αύγουστος αδειάζει την Αθήνα. Οι δρόμοι έρημοι, το τιμόνι γίνεται πιο «ανάλαφρο» και οι οδηγοί πατούν με περισσότερη ευκολία το γκάζι. Όμως αυτή η ψεύτικη ελευθερία της ασφάλτου φανερώνει με τον πιο σκληρό τρόπο τη γύμνια μας.
Οι ταχύτητες ανεβαίνουν, και μας… ξεγυμνώνουν, αποκαλύπτοντας αυτό που πολλές γενιές πίσω γνωρίζουν: Οι Ελληνες δεν έχουν ίχνος οδικής Παιδείας, το οποίο σε συνδυασμό με τα παλαιά και -συνήθως- κακοσυντηρημένα οχήματα, κάνουν το… κοκτέιλ ιδιαίτερα θανατηφόρο.
Μέσα σε λίγες ώρες λοιπόν, δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην Αττική. Στην Αγία Παρασκευή, ένας αναβάτης εκσφενδονίστηκε από το δίκυκλό του και κατέληξε νεκρός πάνω σε σταθμευμένο όχημα. Στην Πέτρου Ράλλη, μια άλλη μηχανή έπεσε σε στύλο, αφήνοντας πίσω της έναν νεκρό και έναν σοβαρά τραυματία. Και πόσα ακόμα δυστυχήματα στην άδεια Αττική και την Θεσσαλονίκη…
Το καλοκαίρι αποκαλύπτει την αλήθεια: δεν ξέρουμε να οδηγούμε. Δεν σεβόμαστε την ταχύτητα, δεν υπολογίζουμε ότι τα παλιά μας οχήματα -χωρίς σύγχρονα συστήματα προστασίας- γίνονται παγίδες θανάτου στα απαίδευτα χέρια μας. Κι όταν βγαίνουμε στους άδειους δρόμους, ξεσπάμε με το γκάζι, σαν να μη μας αγγίζει τίποτα. Μέχρι που μας αγγίζει το μοιραίο.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να ευχόμαστε να υπάρχει… μποτιλιάρισμα. Να κολλήσουμε ξανά στην κίνηση, μπας και σωθούμε. Γιατί όσο κι αν γκρινιάζουμε για τις ουρές και τα φανάρια, το μποτιλιάρισμα στην Ελλάδα σώζει ζωές. Η κίνηση ρίχνει τις ταχύτητες, περιορίζει τα λάθη, κλείνει τον δρόμο στην αλαζονεία του οδηγού που νομίζει ότι όλα του ανήκουν.
Το τραγικό είναι πως δεν μαθαίνουμε. Κάθε φορά λέμε «ως εδώ». Κι όμως, κάθε φορά μετράμε νεκρούς. Και όσο τα τροχαία στοιχειώνουν τις άδειες λεωφόρους, το μποτιλιάρισμα μοιάζει πια με το τελευταίο, παράλογο καταφύγιο…
.jpg){kind=avatar}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου