Συνεχίζονται οι εργασίες στο λεγόμενο «νέο παράδεισο» του Ελληνικού — ένα έργο που είχε παρουσιαστεί ως το εμβληματικό παράδειγμα της μεταμόρφωσης της Αθήνας, αλλά σταδιακά εξελίσσεται σε περίκλειστο θύλακα υπερπολυτελών κατοικιών και χώρων αναψυχής, απρόσιτο για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών.
Ενώ στο παραλιακό μέτωπο και στις ζώνες των κατοικιών οι εργασίες προχωρούν με ταχύ ρυθμό, στον κεντρικό χώρο του παλιού αεροδρομίου οι παρεμβάσεις παραμένουν ελάχιστες. Οι εκτάσεις όπου κάποτε βρισκόταν ο διάδρομος προσγείωσης-απογείωσης παραμένουν ουσιαστικά αδιαμόρφωτες, χωρίς εμφανείς υποδομές πρασίνου, μεταφορών ή κοινής ωφέλειας.
Οι υποδομές που δεν έγιναν
Μέχρι στιγμής έχουν κατασκευαστεί ορισμένοι οδικοί άξονες, δίκτυα ηλεκτροδότησης και ύδρευσης, καθώς και μερικές βάσεις για πολυτελείς κατοικίες και εμπορικούς χώρους. Ωστόσο, απουσιάζει κάθε σοβαρή πρόνοια για μαζική πρόσβαση: δεν υπάρχει ακόμα λειτουργικό σχέδιο συγκοινωνιών, σταθμοί μετρό ή τραμ που να εξυπηρετούν τον νέο οικισμό, ούτε επαρκής σύνδεση με τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης.
Το κυκλοφοριακό πρόβλημα που έρχεται
Αν όλα τα προγραμματισμένα συγκροτήματα κατοικιών και ξενοδοχείων κατοικηθούν, η περιοχή αναμένεται να δεχθεί έως και 30.000 νέους κατοίκους και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους καθημερινά. Το ερώτημα που πλανάται είναι πώς θα αντέξει το υπάρχον οδικό δίκτυο — ειδικά η Λεωφόρος Βουλιαγμένης και η Ποσειδώνος — χωρίς ουσιαστική ενίσχυση των υποδομών μετακίνησης.
Ένα λάθος από την αρχή;
Η συνολική φιλοσοφία του έργου φαίνεται να αναπαράγει ένα μοντέλο αστικής ανάπτυξης για λίγους, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της μητροπολιτικής Αθήνας. Το Ελληνικό, αντί να γίνει δημόσιος χώρος πρασίνου, πολιτισμού και ήπιας κατοίκησης, μετατρέπεται σταδιακά σε κλειστό «γκέτο πλουτοκρατίας», όπου οι ουρανοξύστες, τα ιδιωτικά πάρκα και οι μαρίνες αντικαθιστούν το όραμα μιας ανοιχτής πόλης.
Η ιστορία, λένε αρκετοί πολεοδόμοι, ήταν λάθος από την αρχή: ένα έργο χωρίς σαφή αστικό προσανατολισμό, χωρίς κοινωνική διάσταση και χωρίς επαρκή κρατική εποπτεία, που παραδόθηκε σε ιδιωτικά συμφέροντα με στόχο τη γρήγορη απόδοση κεφαλαίου.
Αντί για τη βιώσιμη αναγέννηση ενός ιστορικού χώρου, το Ελληνικό μοιάζει σήμερα περισσότερο με νησί πολυτελείας μέσα σε μια πόλη που ασφυκτιά. Και όσο το έργο προχωρά, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι το «όραμα» αυτό ίσως δεν σχεδιάστηκε ποτέ για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου