Ένα ζήτημα στο οποίο δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία, είναι αυτό των χρεών των κομμάτων. Από στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, τα πολιτικά κόμματα, στη χώρα μας, χρωστούν άνω του 1δις € και έχουν συνάψει δάνεια με Τράπεζες επίσης άνω του 1δις €. Εξακολουθούν βεβαίως να επιδοτούνται από το κράτος. Το ερώτημα έτσι που τίθεται, είναι πως δημιουργούνται αυτά τα χρέη και πώς τα κόμματα υπερβαίνουν σε τέτοιο βαθμό τα χρήματα που νομίμως λαμβάνουν από τα Δημόσια Ταμεία. Με άλλα λόγια, τα κόμματά μας επιδεικνύουν μηδενική «νοικοκυροσύνη». Αλλά και η Πολιτεία, γιατί δεν ελέγχει αυτή την ασυδοσία και τα αφήνει να επιβαρύνουν το λαό ; γιατί εμμέσως στις πλάτες του λαού καταλήγουν αυτά τα χρέη. Υπάρχει βεβαίως μια σχετική «επιτροπή» της Βουλής, αλλά η κοινωνία ούτε έχει ποτέ λάβει γνώση των ελέγχων της, αλλά και αυτοί οι έλεγχοι πολύ λίγο θα μας διαφωτίσουν. Μήπως ισχύει το γνωστό «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» ;
Τα κόμματα απασχολούν επ’ αμοιβή υπαλλήλους, είμαστε σύμφωνοι με αυτό. Πώς τους προσλαμβάνουν όμως και τι αμοιβή τους δίνουν ; Γίνεται ένα ταξίδι αρχηγού σε κάποια πόλη εντός ή εκτός Ελλάδος. Από ποιόν ελέγχεται η αναγκαιότητα αυτού του ταξιδιού και τα έξοδα που συνεπάγεται, ποιοι θα τον συνοδεύσουν, σε ποιο ξενοδοχείο θα μείνουν, πού θα τρώνε, πόσα θα ξοδέψουν. Ναι, πού θα κοιμούνται, πού θα τρώνε και που θα πίνουν: δημόσιο χρήμα θα ξοδευτεί. Σε κάθε έξοδό τους, οι πολιτικοί χρησιμοποιούν φωτογράφους, χειριστές καμερών και μεγαφώνων, φτιάχνουν και ειδικά σκηνικά όταν πρόκειται να μιλήσουν. Όλα με χρήματα που αυξάνουν το χρέος τους. Η νόμιμη κρατική επιχορήγηση ξοδεύτηκε. Ελέγχει κανείς τα έξοδα ή επικρατεί αδιαφορία, που ενδεχομένως υποκρύπτει ή υποθάλπει διαφθορά; Η διαδικασία «δανεικά κι’ αγύριστα» ή αλλάζουμε ΑΦΜ και ξεμπερδεύουμε, σημαίνει παρανομία και ασυδοσία, ασυδοσία που ουδείς μας διαβεβαιώνει πως δεν επεκτείνεται και στην λοιπή πολιτική πρακτική. Τελευταία μάλιστα αποδεικνύεται πως η κομματική αδιαφορία -ή «γενναιοδωρία» προς τους ψηφοφόρους μας ή τους μελλοντικούς ψηφοφόρους μας- εμπλουτίζεται με ολοένα και μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα, επιπέδου ΟΠΕΚΕΠΕ. Η σημερινή κυβέρνηση διατείνεται -και δικαίως- πως αυτά πάντα συνέβαιναν, δικαιολογία όμως επιπέδου «γιατί όχι και μείς». Κάποτε, τη δεκαετία του -80, πολιτικός αρχηγός έψεγε την τότε κυβέρνηση πως απασχολούσε υπερβάλλοντα αριθμό δημοσίων υπαλλήλων. Μόλις όμως εξελέγη πρωθυπουργός τους πολλαπλασίασε. Εσχάτως απεδείχθη πως διορίστηκαν και υψηλόμισθοι ακατάλληλοι υπάλληλοι σε καίριες θέσεις, που προξένησαν τραγικό δυστύχημα. Αυτός που διόρισε τον ακατάλληλο σταθμάρχη ευθύνεται πρωτίστως, θέμα που σκοπίμως έχουμε προσπεράσει.
Το να δίδονται, από το Δημόσιο Ταμείο, χρήματα στα κόμματα για να επικοινωνήσουν με τον λαό, είναι κατανοητό και πολιτικώς χρήσιμο και απαραίτητο. Όμως είναι μάλλον αρκετά, ίσως και υπερβολικώς πολλά. Άλλωστε, βρισκόμαστε στη ψηφιακή εποχή και η ψηφιακή επικοινωνία σαφώς υπερτερεί των άλλων και κοστίζει λιγότερο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το κάθε κόμμα οφείλει με σύνεση να διαχειρίζεται τα χρήματα που έχει λάβει από τα Δημόσια Ταμεία, που είναι χρήματα του λαού. Αν πάλι τα κόμματα έχουν ιδιώτες χορηγούς για περισσότερη ψυχολογική πίεση προς τους ψηφοφόρους, κακώς τις έχουν. Τουλάχιστον όμως, να ξέρουμε και ποιοι είναι οι χορηγοί αυτοί, γιατί στη συνέχεια θα φανεί ο ρόλος που αυτοί θα παίξουν. Αλλά επικρατεί και εδώ ένοχη μυστικότητα. Μάλιστα τη μεγαλύτερη μυστικότητα δείχνει το «κόμμα της εργατιάς», το ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα με μεγάλο και πολυτελές δικό του ακίνητο, που δύσκολο να πιστέψουμε πως κτίστηκε με τα κουπόνια του λαού. Σημαίνον πολιτικό στέλεχος των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων», είχε ομολογήσει πως ελάμβανε πολύ «μαύρο» χρήμα από γνωστή πολυεθνική εταιρεία και το πήγαινε στο κόμμα του. Το ζήτημα όμως αυτό «θάφτηκε» και δεν χρησιμοποιήθηκε από το αντίπαλο κόμμα, ούτε στις αμέσως επόμενες βουλευτικές εκλογές. Πάλι το «κόρακας κοράκου…» ή ο τότε πρωθυπουργός είχε λόγους που ήθελε να αποχωρήσει ασφαλώς από την τρέχουσα πολιτική πρακτική;
Αλλά δίπλα σ’ αυτά, είναι και ο συχνά δυσεξήγητος πλουτισμός πολλών πολιτικών μας. Δεν παίρνω ως φωτεινά παραδείγματα τον Καποδίστρια που δεν ήθελε να λαμβάνει μισθό, τον Πλαστήρα που πέθανε φτωχός και χωρίς περιουσιακά στοιχεία ή τη χήρα του Παπάγου, που της πήραν πίσω ένα Φιατ 127 που της είχε παραχωρηθεί και το «δημοκρατικό» κόμμα της εποχής θριαμβολόγησε. Σήμερα καμία χήρα πολιτικού αρχηγού δεν θα έχει ανάγκη από ένα Φίατ 127, ούτε οι απόγονοί του θα λάμβαναν κληρονομιά 216 δραχμές, όπως οι κληρονόμοι του «Μαύρου Καβαλάρη». Όλοι μας υποστηρίζουμε πως πρέπει να πληρώνονται καλά και να ζουν αξιοπρεπώς οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας, για να είναι οικονομικώς ανεξάρτητοι. Όλοι όμως διερωτώμεθα και πως γίνεται ένας βουλευτής ή υπουργός, με μισθό 6000-8000 € το μήνα και μετά από 1-2 θητείες, να εμφανίζεται με εντυπωσιακή αύξηση της περιουσίας του. Πολλοί βουλευτές και υπουργοί, ιδίως οι «μεταρρυθμιστές», μετά από περισσότερες βουλευτικές θητείες, εμφανίζονται ζάπλουτοι. Το περίφημο «πόθεν έσχες» αφορά το «έσχες» και όχι το «πόθεν». Βεβαίως δεν είναι ελεύθερες ούτε η αρμόδια Εκτελεστική Εξουσία, ούτε η Δικαστική Εξουσία, για να διερευνήσουν τους περίεργους πλουτισμούς αυτών των μελών του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όπως γίνεται αλλού και μακαρίζουμε την καλή τους τύχη να έχουν πλούσιους συγγενείς στη…. Νιγηρία. Ιδού οι συνέπειες της καταστρατήγησης της Διάκρισης των Εξουσιών, στην οποίαν συχνά αναφερόμαστε.
Θα μου πείτε πως τα μερικά δις των χρεών των κομμάτων -και άρα και δικά μας χρέη- δεν κάνουν τη διαφορά. Λάθος, την κάνουν. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαμε -επί παραδείγματι- να ενισχύσουμε σημαντικά τις υπηρεσίες σε υγεία και παιδεία στα νησιά μας. Προσφάτως δόθηκε επίδομα 2500-4000 € στους υπαλλήλους της Βουλής. Δύσκολα όμως σήμερα ένας γιατρός ή δάσκαλος εγκαθίσταται σε τουριστικό νησί του Αιγαίου, εξ αιτίας των ακριβών ενοικίων και των πενιχρών απολαβών του. Αν ελάμβανε αυτό το ποσό θα ήταν γι’ αυτόν σημαντική βοήθεια. Ειρήσθω εν παρόδω, στα μικρά νησιά και χωριά, στέλνουμε «αγροτικούς» γιατρούς, άρτι αποφοιτήσαντες και χωρίς ειδικότητα. Όμως το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει. Έμπειροι γιατροί θα έπρεπε να στέλνονται εκεί που η περίθαλψη είναι εκ των πραγμάτων ελλιπής.
Τα προβλήματα στη χώρα μας, αρμοδιότητας πολιτικών, δεν τελειώνουν….ούτε οι πολιτικοί όπως τους ξέρουμε..…..
Γράφει ο ΝΙΚΗΤΑΣ ΧΙΩΤΙΝΗΣ
.jpg){kind=avatar}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου